Language: no broblem

We volgen het reflexieve, maar vreemde verhaal van een treinreis in België, waarin de hoofdpersoon intrigerende ontmoetingen heeft. Haar persoonlijke verhaal wordt verweven met dat van haar familieleden die onder bezetting leven. Hun stemmen vertellen hoe zij zich verhouden tot het Palestijns Arabisch, hun gesproken moedertaal, in relatie tot het Hebreeuws, de officiële staatstaal van hun woonplaats. Het biedt een ruimte om te luisteren naar een van de vaak verzwegen pogingen van het kolonialisme: de actieve maar subtiele mechanismen die er geleidelijk, over verschillende generaties, voor zorgen dat de taal van de kolonist de overhand krijgt over de taal van de oorspronkelijke bewoners.

Marah Haj Hussein onthult gelaagde vormen van druk, geweld en overheersing die een taal kan uitoefenen op een andere, waardoor deze voortdurend transformeert en verandert. Het theater wordt zo een podium waar verwarrende en elkaar kruisende antagonistische werkelijkheden kunnen botsen. Met humor, woede, liefde en absurditeit omarmt de performance vooral de grenzen van de vertaalbaarheid van een taal, om zo te blijven nadenken over processen van verzet.

Marah Haj Hussein geeft een geniale demonstratie van taal als onderdrukkingswapen - Theaterkrant

“Haj Hussein benadert taal als een levend organisme dat een overvloed aan (socio-politieke) functies heeft. Zo is het zowel een vorm van cultureel erfgoed, als een middel tot onderdrukking, een manier om verbinding te maken en een manier om de Ander uit te sluiten.” - e-tcetera