ONE SONG: Histoire(s) du Théâtre IV

English text

Wat is je geschiedenis als theatermaker? Op uitnodiging van NTGent formuleert Miet Warlop een antwoord zoals alleen zij dat kan. In de reeks Histoire(s) du Théâtre is ze de vierde regisseur die – na Milo Rau, Faustin Linyekula en Angélica Liddell – de uitdaging aangaat om een werk te creëren waarin heden, verleden en toekomst elkaar op een verrassende manier ontmoeten.

In deze nieuwe productie, een coproductie van NTGent en Miet Warlop / Irene Wool vzw, weerklinkt een geschiedenis die voor Miet Warlop zowel een artistieke als een persoonlijke betekenis heeft. Haar reflectie over theater als kunstvorm leidt tot een fysiek concept waarin we elementen uit vorige producties herkennen. Zo vormde het rituele concert met choreografisch patroon de basis voor GHOST WRITER AND THE BROKEN HAND BREAK (2018). De uitnodiging om samen te ademen om onze angsten en demonen uit te drijven zagen we in FRUITS OF LABOR (2016), waarbij de voorstelling werd gebruikt als 'een pijnstiller voor de wereld'. Het typeert Warlops artistieke signatuur dat dergelijke thema's en motieven soms jaren later weer opduiken: in haar oeuvre is alles met elkaar verbonden, impliciet of expliciet. Het is circulair, zoals het leven zelf, in vele opzichten.

De fysieke inspanning als metafoor is een ander element van het onderzoek dat Warlop startte in DE SPORTBAND / AFGETRAINDE KLANKEN, destijds gemaakt als een requiem en eerbetoon aan haar overleden broer Jasper. Via de metafoor van een livewedstrijd/concert, inclusief commentator en cheerleader, nodigt Miet Warlop ons uit om een gemeenschap te vormen en onszelf als in een viering te overstijgen. Zo wordt het tijdelijke het universele en wordt het persoonlijke iets collectiefs. Dat is de subtekst van ONE SONG: hoe één lied betekenis kan geven aan een hele samenleving. Eenheid in verscheidenheid.

De performers gaan samen tot het uiterste: met gezongen tekst, beelden en voorwerpen, zuurstof en zweet, roepen ze onze condition humaine op. Telkens weer staat iemand op om hun grenzen te verleggen. Ze tarten de tijd en geven uitdrukking aan een diepmenselijke behoefte: het moment waarop we ons denkende lichaam kunnen overstijgen.

'ONE SONG – Histoire(s) du Théâtre IV' TRIOMFEERT IN AVIGNON  ★★★★

★★★★ in The Guardian, “een meer dan verdiende staande ovatie” volgens de recensent van The New York Times, en lofbetuigingen in de Franse en Belgische pers: de wereldpremière van de voorstelling ONE SONG – Histoire(s) du Théâtre IV van Miet Warlop & NTGent op het prestigieuze Festival d’Avignon blijkt een triomf.

Ook de Franse pers is erg lovend over ONE SONG. Le Monde noemt Warlop “een fascinerende artieste die eindelijk meer erkenning krijgt”. Volgens Les Echos heeft de voorstelling Avignon “betoverd”. Theatral Magazine oordeelt zelfs dat de voorstelling “een klein mirakel” is. Een mirakel “dat het festival heeft doen ontwaken” met “een troostende en diep ontroerende trance, met dank aan de kracht van het collectief”. Toute La Culture zag “tragiek, generositeit en humor”, net als “schoonheid met de allure van de grote drama’s, en net die vormen de essentie van de geschiedenis van het theater”.

“Een rockende oerkreet die barst van de levenslust, energie en humor”, vat De Standaard (★★★★) samen. “Een krachtige maar weldadige knock-out,” aldus Le Soir. “Zeventien jaar na Sportband, Warlop's requiem voor haar broer Jasper, vertelt ONE SONG ons dat verdriet steeds bij ons blijft, maar ook dat verdriet - door het samen te dragen - wordt getransformeerd, van het intieme naar het universele, en ons in staat stelt tot het uiterste te gaan van wat menselijk mogelijk lijkt”.