Performance

Performancevoorstellingen overschrijden standaardgenres en geven publiek de ruimte om zelf betekenis toe te kennen aan gebeurtenissen op het podium. Na afloop blijven nog veel vragen onbeantwoord. Soms is het niet eens duidelijk wat de vragen waren. Het gaat erom dat de artiest iets neerzet op het podium en dat het publiek dit observeert. Het gebrek aan 'goed' en 'fout' maakt performancevoorstellingen heel vrij. Wanneer deze voorstellingen zonder waardeoordelen worden benaderd, kunnen ze verrassend inzichtvol zijn.

In Lisbeth Gruwez dances Bob Dylan worden we meegenomen naar dat late tijdstip op de dansvloer op een feest wanneer nog maar één persoon achterblijft op de dansvloer. In Footnotes versnelt en vertraagt Keren Levi de tijd, en met 69 Positions zet Mette Ingvartsen een expositie neer over de seksuele utopie die hoort bij de tegencultuur uit de jaren '60.