‘Het politieke in de onderbuik laten voelen’
Wat doe ik hier? Een simpele en tegelijk levensgrote vraag die we (ons) als Theater Rotterdam graag stellen. Zingeving is immers de brandstof van alle kunst. In de portrettenserie Wat doe ik hier vertellen mensen die dichtbij ons staan over hun relatie met Theater Rotterdam, hun plek in de wereld en hun kijk op het leven. Door de ogen van anderen, leren we onszelf kennen.
Tekst: Ellen Mannens | Foto: Khalid Amakran
Zarah Bracht
Theatermaker Productiehuis TR
“‘Wat doe ik hier?’ is een moeilijke vraag. Het is groots (waarvoor ben ik op aarde?) en plat (waar ben ik mee bezig?) tegelijk. Maar juist die dubbelheid van het abstracte en het concrete vind je ook in mijn stukken. Theater helpt je stil te staan bij de wereld van het hier en nu, waardoor je jezelf even kunt afvragen: wat is mijn rol in de samenleving? Hoe wil ik vanaf nu leven?
Theater is kunst en het is een sociaal gebeuren in het hier en nu. Daarom is theater ook politiek. Ik vind het belangrijk in mijn voorstellingen samen te reflecteren op de manier waarop we hier in het Westen leven. In mijn eerste voorstelling voor Theater Rotterdam, Wholesale Destruction, was dat de manier waarop we met de aarde omgaan. In mijn nieuwe voorstelling, Being wrong and how to admit it, is het de manier waarop we ons neoliberale systeem, dat steunt op uitbuiting, in stand houden.
Je zult niet uit mijn voorstelling komen met een actieplan, maar eerder met het unheimische gevoel: 'Ik ben niet goed bezig, we nemen onze verantwoordelijkheid niet.' En je deelt die ervaring met iedereen in de zaal. Daar draait het voor mij om bij theater: dat gevoel teweegbrengen door beeld, fysiek spel, muziek en ook tekst. Het publiek moet zich onderdeel voelen van de ervaring. Daar in het theater vormen we voor heel even een mini-samenleving.”
