Ik ga lekker dansen
Wat doe ik hier? Een simpele en tegelijk levensgrote vraag die we (ons) als Theater Rotterdam graag stellen. Zingeving is immers de brandstof van alle kunst. In de portrettenserie Wat doe ik hier vertellen mensen die dichtbij ons staan over hun relatie met Theater Rotterdam, hun plek in de wereld en hun kijk op het leven. Door de ogen van anderen, leren we onszelf kennen.
Tekst: Ellen Mannens | Foto: Zahra Reijs
Leslie Humbert
Danser Scapino Ballet
Ik ga lekker dansen
“Theater Rotterdam is voor ons als Scapino Ballet de eerste mogelijkheid om met onze voorstelling een connectie te maken met mensen buiten ons eigen gezelschap. Als dansers werken we maanden in de studio aan een zo goed mogelijke voorstelling, maar het is niet compleet zolang je het niet aan een publiek kunt laten zien. Een voorstelling heeft de connectie met het publiek nodig en dat is dan ook mijn eerste prioriteit als ik op het toneel sta: mensen raken.
Ik ga een conversatie aan zonder woorden en het publiek kan zich met ons identificeren zonder dat ze dat in woorden kunnen uitleggen. Je deelt een emotie. Dat is kunst, in welke vorm je het ook uitvoert: het gaat om expressie. Mensen raken.
De plek waar dat voor ons begint, is Theater Rotterdam. Ons thuis. Ik hoef de kleedkamers niet te zoeken, we kennen de technici en we kennen de dames van de artiestenfoyer die iedere avond voor ons koken.
Ik moest wel wennen aan Theater Rotterdam. Voor ik bij Scapino Ballet kwam, danste ik in Oostenrijk en Duitsland. Daar zijn theaters traditioneler. Maar zoals bij alles in het leven moet je met een open blik blijven kijken, ook na je eerste indruk. En dan ervaar je dat niet het theater, maar de mensen in het theater de sfeer en de energie bepalen.”
