Nastaran Razawi Khorasani

‘Hoe kan ik mijn podium letterlijk en figuurlijk delen met mensen die daar geen toegang toe hebben?’

In haar werk toont theatermaker en actrice Nastaran Razawi Khorasani (1987, Iran) hoe mensen zelfs onder moeilijke omstandigheden steeds weer manieren vinden om hun bestaan vorm te geven. In een visuele en fysieke theatertaal maakt ze de stemmen hoorbaar van mensen die anders geen toegang hebben tot een podium. 

Nastaran heeft een veelzijdige theaterpraktijk: ze maakt intieme solo’s, maar speelt ook in groot ensemblewerk bij o.a. Internationaal Theater Amsterdam, Maas theater en dans, en het Ro Theater. Samen met Davy Pieters vormt ze makersduo Kobe, dat performances en documentaires ontwikkelt voor uiteenlopende contexten. 

Haar solovoorstellingen Songs for no one en This is not a dance starten vanuit documentair onderzoek, gevolgd door vormonderzoek. Dit resulteert in beeldende en fysieke performances op het snijvlak van theater, mime en dans. Mede door de geabstraheerde vorm krijgen haar verhalen universele zeggingskracht. Dat blijkt ook uit het feit dat haar voorstellingen in binnen- en buitenland succesvol worden onthaald. Zo ontving zij tweemaal de BNG Bank Theaterprijs (2020 en 2021) en was haar werk te zien op Het TheaterFestival Vlaanderen, Theater der Welt en in theaters van Porto tot Tokyo. 

Voor haar nieuwe voorstelling doet Nastaran vooronderzoek als vrijwilliger in een hospice, met als voorlopige onderzoeksvraag: ‘is het mogelijk een voorstelling te maken met hen die er straks niet meer zijn?’