Romana Vrede
‘Ik maak kunst omdat ik verandering wil. Als ik ergens mijn tanden inzet, laat ik niet meer los’
Romana Vrede (1972, Paramaribo) komt er sinds een paar jaar vol voor uit: ze is niet alleen actrice, schrijver en theatermaker, maar vooral ook: activist. Bewapend met haar engagement, haar zorgvuldige blik, een ongebreidelde fantasie en een enorm gevoel voor theatraliteit, maakt ze theater en kunst omdat ze verandering wil. En als ze ergens haar tanden inzet, laat ze niet meer los.
In 2016 maakte ze samen met Club Gewalt de voorstelling Who’s Afraid of Charlie Stevens?, over haar verstandelijk beperkte en autistische zoon. In 2019 maakte ze de documentaire Dit is de leven, over vijf gezinnen met een kind met autisme. Ze bracht in 2020 haar boek De Nobele Autist uit, dat gaat over haar relatie met haar zoon.
In 2020 begon ze aan het project Tijd Zal Ons Leren, waarmee ze bijna-vergeten en verzwegen verhalen van verzetsstrijders tijdens onze koloniale tijd vertelt. Een serie portretten schetst de levensverhalen van ruim honderd helden: zwart en wit, in de Caraïben, Afrika, Azië en Europa.
In datzelfde jaar debuteerde ze bij Theater Rotterdam als regisseur met de theaterhit The Story of Travis, een grootschalig familie-epos dat ze onder meer maakte met choreograaf Alida Dors en auteur Esther Duysker. De pers noemde het een droomdebuut van Vrede.
Vanaf 2025 maakt Romana deel uit van de makerscommunity van Theater Rotterdam.
Naast haar theaterwerk is ze actief in film en televisie, met rollen in producties als Santos, Nemesis, Moordvrouw, De Eetclub, Hiernamaals en I Don't Wanna Dance, waarvoor ze in 2021 een Gouden Kalf-nominatie ontving.
