'Ik ontwerp de toekomst'
Wat doe ik hier? Een simpele en tegelijk levensgrote vraag die we (ons) als Theater Rotterdam graag stellen. Zingeving is immers de brandstof van alle kunst. In de portrettenserie Wat doe ik hier vertellen mensen die dichtbij ons staan over hun relatie met Theater Rotterdam, hun plek in de wereld en hun kijk op het leven. Door de ogen van anderen, leren we onszelf kennen.
Tekst: Ellen Mannens | Foto: Zahra Reijs
Melih Gençboyacı
Artistiek ontwikkelaar Productiehuis Theater Rotterdam, kunstenaar, curator, hatha-yoga docent
“Ooit heette mijn functie ‘artistiek coördinator’. Dat heb ik bij mijn aanstelling veranderd naar ‘artistiek ontwikkelaar’, want wat moet ik coördineren? Kunst kan niet gecoördineerd worden. Kunst is wild en vormloos, kunst moet uitdagen en kunst moet kunst kunnen zijn.
Vanuit dat idee werk ik samen met de nieuwe generatie makers die aan Productiehuis Theater Rotterdam zijn verbonden. We dagen hen uit, maar ik laat me ook door hen uitdagen. We volgen hun proces en creëren een ruimte waarin de makers in alle veiligheid hun werk kunnen ontwikkelen. Door artistieke ontmoetingen met ons internationale netwerk, met lokale kunstenaars, maar ook met ons publiek stimuleren we hen anders te denken, anders te maken, anders te zien.
Ik geniet van dat proces en van de nieuwe vormen die daaruit ontstaan. Want met nieuwe generatie makers, komen nieuwe verhalen binnen, die vragen om nieuwe vormen binnen bestaande genres. Niet alles hoeft black box theater te zijn. Ik houd er juist van om te ontregelen. Je hoeft de nieuwe vormen niet meteen te begrijpen. Wat we doen, is een nieuwe suggestie openen van wat theater kan zijn.
Om dat te bereiken is een verbinding nodig tussen mij en de makers die verder gaat dan hun eerstvolgende voorstelling. Dat vraagt om een proces van falen, opstaan, lyrisch publiek, niet begrepen worden. Ik ga het binnen het productiehuis allemaal aan met onze makers. Of het nu twee, drie of elf jaar duurt.
Dus als je me vraagt wat ik hier doe, dan is het ademen. Er is een lange adem nodig voor de ontwikkeling van een nieuwe generatie makers. Maar dankzij die lange adem, kunnen we samen de toekomst ontwerpen.”
