URLAND is een performancecollectief. URLAND werkt autonoom. URLAND wil Gesamtkunst. URLAND heeft geen methode. URLAND experimenteert. URLAND oefent het niet-ik. URLAND eigent toe, citeert en samplet. URLAND streeft naar het Universele. URLAND gelooft in live art in postdigital times

Biografie

Wij zijn URLAND. Sinds onze start in 2010, op de Toneelacademie Maastricht, hebben wij, Ludwig Bindervoet (1988), Jimi Zoet (1989), Marijn Alexander de Jong (1989) en Thomas Dudkiewicz (1989), met URLAND een groeiend, samenhangend oeuvre opgebouwd. Evenzeer geïnspireerd op de wereldliteratuur als door de hedendaagse beeldcultuur. URLAND is vanaf het eerste begin een collectief, vier gelijkgestemden zonder onderlinge hiërarchie die elk een even grote verantwoordelijkheid voor de voorstellingen dragen. Voor ons is die collectieve werkwijze essentieel. Alle vier staan we als speler op het podium in het volle licht, niet als personages of acteurs die hun persoonlijkheid etaleren, maar als performers, als ‘bouwers’ van de voorstelling. Elk van ons heeft een eigen inbreng, complementair in onze afzonderlijke talenten. Alle middelen, muziek en geluid, beeld en licht, taal en beweging, samen zorgen ze voor ‘Gesamtkunstwerke’ die zich onttrekken aan helder af te bakenen genre-indelingen. Niet voor niets noemen we onszelf een performancecollectief.

Ieder van ons is ook betrokken bij projecten met makers of groepen buiten URLAND. Het collectief is geen keurslijf. We voelen ons deel van een groter, bijna vloeibaar landschap van geestverwanten, vaak generatiegenoten. Binnen of buiten het verband van URLAND werkt ieder van ons samen met collega-makers als Nastaran Razawi Khorasani, Club Gewalt, Davy Pieters, Naomi Velissariou, BOG., Nineties Productions, Lars Doberman, Pieter Kramer, Wunderbaum, toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel), Touki Delphine, Circus Treurdier, Dries Verhoeven, Abke Haring. 

In het oeuvre van URLAND zoeken we houvast in een losgeslagen werkelijkheid. We kijken het cynisme dat op de loer ligt diep in de ogen, trachten er uit alle macht aan te ontsnappen, hoop te vinden in de wanhoop van hopeloze tijden. Wij zien ons werk als ten diepste geëngageerd, niet in de evidente gedaante van onmiddellijk herkenbaar commentaar op een politieke of maat- schappelijke actualiteit-van-alledag, maar dieper: als commentaar op wie wij nog kunnen zijn in een ontregelde wereld.

Als bron en inspiratie putten we uit verhalen die soms eeuwen teruggaan, verhalen met mythische proporties: Euripides’ Bacchanten dat aan de basis stond van onze eerste voorstelling De Gabber Opera, Aeschylos’ Prometheus die als ‘vuurbrenger’ model stond voor de zegeningen en vloeken van het internet in De Internet Trilogie, of het Hollandse oerstuk Elckerlijc. Het is archetypisch materiaal dat we inzetten als metaforen voor onze wereld waarin mogelijkheden onbegrensd leken, maar waar die onbegrensdheid is doorgeschoten naar een onbeheersbare grenzeloosheid.    

*URLAND is een performancecollectief. URLAND werkt autonoom. URLAND wil Gesamtkunst. URLAND heeft geen methode. URLAND experimenteert. URLAND oefent het niet-ik. URLAND eigent toe, citeert en samplet. URLAND streeft naar het Universele. URLAND gelooft in live art in postdigital times

Gewonnen prijzen

Producties

22/23

21/22

20/21

19/20

18/19

17/18

In de pers

“Vier gabbers in een afgesloten bushokje. Trainingspakken, Nike Air Max, de kale koppen strak gespannen. […] Een prachtig beeld en een slimme verwijzing naar de arbeiderscultuur en de lotsverbondenheid van de gabbers."

Yasmina Aboutaleb, de Volkskrant over De Gabber Opera (★★★★)

"We kunnen het bijna niet bevatten, maar Bobby Baxter is gewoon intrinsiek wreed, moorddadig en slecht, en daar is verder geen enkele verschoning voor. Dat dit soort figuren bestaat, dat je ze kunt tegenkomen op straat in plaats van in de veilige context van een theatervoorstelling, dat is pas creepy. Dudkiewicz en URLAND zetten daarmee je vertrouwde wereld op losse schroeven.”

Evelyne Coussens, Theaterkrant over Bobby Baxter (Keuze van de Criticus)

"Patroon toont in die zin ook de bevrijding van een stel jonge podiumkunstenaars, die zich verzetten tegen het idee van de tekst als belangrijkste betekenisdrager. Taal kan, in al zijn dubbelzinnigheid, een uitermate goede verstopplek zijn. Daartegenover zetten zij muziek, beeld en beweging, kunstvormen waarin zij zich meer thuis lijken te voelen."

Vincent Kouters, de Volkskrant over Patroon (★★★★)

“Wanneer de performers hun verhaal vakkundig beginnen te verschuiven en van zijn context strippen, trechtert de voorstelling naar een moment waarop de lagen botsen en alles en iedereen moet lijden. De personages, hun verhaal, de ruimte, het theater zelf worden vormloos. Er is taal noch teken. Niemand kan ontspannen blijven zitten. Ook de leden van het collectief moeten loskomen van het zelf dat ze in de voorstelling hebben laten zien."

Wendy Lubberding, Theaterkrant over URLAUB (Keuze van de Criticus)